Projekt białostockiego rapera PiH’a o intrygującym tytule „Dowód rzeczowy nr 1” był zdecydowanie jednym z najbardziej oczekiwanych hiphopowych wydarzeń fonograficznych tego roku. Pasmo sukcesów muzyka rozpoczyna premiera albumu „Kwiaty Zła” w 2008. Mimo, że z założenia miał być to album pożegnalny słuchacze poprzez znaczące zainteresowanie (11 lutego 2009 roku album uzyskał status złotej płyty w Polsce) docenili twórczość rapera, udowadniając, że jego talent wybitnie zasługuję na kolejną szansę. Data premiery nowego krążka, jak już przyjęło się w polskich wydawnictwach, była sprawdzianem cierpliwości potencjalnego słuchacza, jednak nikt nie zaprzeczy, że na dobre rzeczy warto poczekać.

Najnowszy album „Dowód rzeczowy nr 1” otwiera trylogię, która może stać się pozycją obowiązkową na półce każdego fana polskiego rapu. Niepowtarzalny klimat „Kwiatów Zła” przyzwyczaił nas do PiHa, który w brutalny sposób przedstawia otaczającą rzeczywistość. Brudno, krwiście, często wręcz psychodelicznie, PiH zbędnie nie poszukiwał nowego nurtu, pozostając przy sprawdzonej koncepcji, wypełniając ją udoskonalonym stylem, swoim charakterystycznym flow i bitami najwyższych lotów.
Pozostając przy sferze ściśle muzycznej, ponad połowę utworów wyprodukował sprawdzony DNA, któremu nikt nie odmówi ciekawego brzmienia, różnorodności oraz, co najważniejsze, doskonale zaaranżowanych bitów. Drugi singiel o tytule „Brutalna Leksyka wyprodukował reprezentant Whitehouse – Magiera, gdzie usłyszymy również dopracowane cuty od Dj’a Perca. Album wypełniają też dwie produkcję Poszwix’a z białostockiej Fabuły, szczególną uwagę należy zwrócić na fenomenalny, organowy bit do „Puszki Pandory” z gościnnym udziałem Chady. Produkcję uzupełniają Dawid Gutjar , Kaszpir Majki Ksp oraz Puzzel, który zajął się również masteringiem całego materiału, podobnie, jak przy „Kwiatach Zła”.

Gościnne występy przy takim artyście, jak PiH, szczególnie przy jego koncepcji tematycznej, mogą być w pewien sposób nazywane samobójstwem. O ile do duetu PeIHa/Chada po ich wspólnym albumie z 2003 roku – „O Nas, Dla Was” jesteśmy przyzwyczajeni, tak pozostałe featuringi mogą być nieco rozczarowujące. W utworze „Śniadanie Mistrzów” pojawia się zaskakująco Pezet i Peja, o ile zwrotka reprezentanta Płomienia 81 jest jedną z jego lepszych ostatnimi czasy, tak Peji zwyczajnie brakuje do poziomu całego utworu. Równie ciekawym zestawieniem jest Słoń/Kaczor/Shellerini. Zdaje się, że Słoń, który czuję się najlepiej w psychodelicznym klimacie z całej zaproszonej trójki, jako jedyny sprostał gospodarzowi. Z serii moich osobistych odczuć: chciałbym kiedyś usłyszeć wspólny album PiH’a i połowy duetu WSRH, mógłby to być najmocniejszy horror w historii polskiego rapu.

Twórczości PeIHa nie możemy nazwać muzyką dla masy, choć status złotej płyty w przypadku poprzedniego wydawnictwa świadczy o zainteresowaniu na poziomie ponad 15 tys. sprzedanych kopii, tak jest to muzyka na tyle charakterystyczna, co ciężka w odbiorze. Przysiadając pierwszy raz do „Dowodu Rzeczowego nr 1” możemy dojść do wniosku, że treść z utworu o tytule „Weneckie Lustro” jest fragmentem autobiografii autora. Ucieczka ze szpitala psychiatrycznego jest idealnym podłożem do wielu treści przekazanych przez podróż po albumie. Być może popularność tego typu klimatu na polskim rynku fonograficznym świadczy o niszy w którą trafił białostocki raper. Być może jest to pierwszy krok, aby zmienić na zawsze wygląd ojczystej sceny hiphopowej, pokazując, że warto stawiać na różnorodność, tworząc solidną markę z własnego, niepowtarzalnego stylu. Podjęcie się koncepcji trylogii jest wielkim wyzwaniem dla samego artysty, podobnie jak dorównanie jakości poprzedniej produkcji. Póki co PeIHa wywiązuje się ze swoich postanowień wzorowo, ile będzie dane nam czekać na część drugą przekonamy się w najbliższym czasie. Zachęcamy do zakupienia albumu w oryginale na www.preorder.pl oraz śledzenia informacji o nadchodzącym wielkimi krokami klipie do utworu „Śniadanie Mistrzów”.